PASCAL NOUMA RÖPORTAJI

TÜRKİYE’DE ÖLMEK İSTİYORUM 

O herkesin bayıldığı, aşık olduğu biri. Bizim mahalleden kendisi. Komşuluk hakkı gereği bu röportajı verdi. Bizim çimenlere yayıldık, televizyonda gördüğünüzden hiçbir zaman farkı olmayan Pascal ile her zaman olduğu gibi kendi halinde konuştuk. Yarışmalar, şov dünyası koşturmacası içinde şu anda spor yapıyor musun?

A.K.-  Sen sporcusun ama bu aralar Yarışmalar, şov dünyası koşturmacası içinde şu anda spor yapıyor musun?

P.N.- Sadece Devler Ligi sırasında, Yok Böyle Dans ve Survivor yarışmalarında sPOR        yapmış oldum. Bunların da dışında yapmıyorum. Artık zaten vaktim de yok.

 A.K.-  Türk adetlerini nasıl buluyorsunuz?

P.N.-  Bazıları ilginç geliyor tabii ama yavaş yavaş adetlerinizi öğreniyorum. Bazen çok şaşırdığım ama hoşuma giden şeyler de oluyor tabii.

A.K.-   Pascal'ın bugüne kadar bilmediğimiz bir özelliğini bizimle paylaşır mısınız? 

P.N.-  Çok duygusalımdır, gözyaşlarımı saklamam ve çok çabuk hüzünlenirim.

A.K.-   Nasıl bir çocuktunuz?  Hırçın ve yaramazmıydınız o yıllarda?

P.N.- Tipik, ele avuca sığmayan bir sokak çocuğuydum. Daha sonra futbol hayatıma girdi, dolayısıyla  kurallar ve disiplin çıktı karşıma  ….Hırçın mıydım bilmiyorum, anneme sormam  lazım ama yaramaz çocuk olduğumu söylerler.

A.K.- Hayata tekrar gelseydin  Beşiktaş’amı giderdin real Madri’demi ?

P.N.- Kesinlikle Beşiktaş’a giderdim..

A.K.- Bize bir anını anlatırmısın ?

P.N.-  "Dünyada, kendi stadında oynadıktan sonra iki dakika yürüyerek kaldığı yere giden profesyonel bir futbolcu yoktur! Bir gün maçtan çıktım, yokuştan otele geldiğimde yanımda yüzlerce taraftar vardı. Hepsi fotoğraf çektirmek istiyordu. Bense acayip acıkmıştım. 'Size söz veriyorum, bir pizza yiyip hemen geleceğim,' dedim. 20 dakika sonra camdan baktım, hepsi aşağıda. Söz verdiğim gibi indim. Fotoğraf çektirdim, birlikte tezahürat yaptım. Bir saat onlarla kaldım. O zaman orada bir kafe vardı. Herkes bizi izliyordu, acayip bir anıydı."

A.K.- Her sporcunun  buyuk hayali olimpiyatlara gidebilmektir. sen hiç düşündünmü?

P.N.- Tabi  keske bende o duyguyu yasayabilseydim.

A.K.- 'Stresli bir insan mısın? 

 P.N.- Her zaman yusuf yusufum İmajım böyle ama korkuyorum

A.K.- Fransa'da Pascal'ı kimse çok önemsemez' diyenlere ne cevap vermek istersiniz?

P.N.-  Bakın Fransa'da durum farklıdır ama Türkiye'de ünlü olmak zordur. Çünkü bir kafede otursanız insanlar gelir sizi öper, imza ister, fotoğraf çektirir ve çok yoğun bir ilgi gösterilir. Fransa'da bu böyle değildir. Ne kadar meşhur olursanız olun kimse gelip de sizinle ilgilenmez. Önemsenmeyi neyle ölçersiniz onu bilemem ama Louis Fernandes'in jübilesi yapıldı, şöhretler karmasıyla yapılan karşılaşmada Zidane da oy

nadı, ben de. Yani beni de davet etmişlerdi. Demek ki Fransız futbolunda önemseniyormuşum ki beni davet etmişler. Ayrıca Türkiye ile ilgili ne konu olsa Fransa basını beni arayıp röportaj yapıyor, bunlar yetmez mi?  

A.K.-  Sen buradasın, annen baban, çocuklar Fransa'da mı yaşıyor?;

P.N.-Evet, annem babam ve kardeşlerim hala Paris'te yaşıyor.